รอยต่อระหว่างเนื้อฟันและเคลือบฟัน (DEJ) เป็นการรวมวัสดุสองชนิดที่แตกต่างกันมาก ( กล่าวคือเคลือบฟันที่แข็งและเปราะและเนื้อฟันที่แข็งกว่า) ฟันกราม ซึ่งตามทฤษฎีแล้วควรมีแนวโน้มที่จะเกิดความล้มเหลวทางกลไก ข้อเท็จจริงที่ว่ามันไม่ได้ทำให้ DEJ และโครงสร้างจุลภาคที่เป็นเอกลักษณ์กลายเป็นแบบจำลองทางชีวภาพที่เป็นไปได้สำหรับส่วนต่อประสานอื่นๆ แม้ว่ารอยแตกดูเหมือนจะหยุดลงในเนื้อฟันเนื้อแมนเทิลมากกว่าที่ DEJ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เกิดการหลุดร่อนระหว่างโหลดผ่านการบดเคี้ยว