ตัวอย่างเช่น ข้อผิดพลาดในการวัดทั่วไปที่บวกหรือลบ 0.5 ซม. (0.20 นิ้ว) อาจทำให้การเติบโตจริง 0.5 ซม. เป็นโมฆะ ส่งผลให้การเติบโต "ติดลบ" 0.5 ซม. (เนื่องจากการประเมินสูงเกินไปในการนัดตรวจครั้งก่อนรวมกับการประเมินต่ำเกินไปในครั้งหลัง) , เพิ่มขึ้นสูงสุด 1.5 ซม. (0.6 นิ้ว) (การนัดตรวจครั้งแรกประเมินต่ำเกินไปและการนัดตรวจครั้งที่สองประเมินสูงเกินไป) ในระยะเวลาที่ผ่านไประหว่างการวัดเดียวกัน โปรดทราบว่ากราฟการเจริญเติบโตจะไม่ต่อเนื่องเมื่ออายุ 2 ขวบ ซึ่งสะท้อนถึงความแตกต่างของความยาวท่านอน (โดยที่เด็กนั่งอยู่บนหลัง) ซึ่งใช้ในการวัดทารกและเด็กวัยหัดเดิน และความสูงในการยืนโดยทั่วไปจะวัดตั้งแต่อายุ 2 ขวบเป็นต้นไป ความสูง เช่นเดียวกับลักษณะทางฟีโนไทป์อื่นๆถูกกำหนดโดยการผสมผสานระหว่างพันธุกรรมและปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม ความสูงของเด็กตาม ความสูง ของผู้ปกครองจะถดถอยไปสู่ค่าเฉลี่ยดังนั้นผู้ปกครองที่สูงหรือเตี้ยมากจึงมีแนวโน้มที่จะมีลูกที่สูงหรือเตี้ยกว่า แต่ลูกหลานของพวกเขาก็มีแนวโน้มที่จะเข้าใกล้ส่วนสูงโดยเฉลี่ยมากกว่าตัวพ่อแม่เอง ศักยภาพทางพันธุกรรมและฮอร์โมนหลายชนิด บวกกับความเจ็บป่วย เป็นปัจจัยพื้นฐานสำหรับความสูง ปัจจัยอื่นๆ ได้แก่ การตอบสนองทางพันธุกรรมต่อปัจจัยภายนอก เช่น อาหาร การออกกำลังกาย สิ่งแวดล้อม และสถานการณ์ในชีวิต