การศึกษาชี้ให้เห็นว่าพลาสติกมีผลกระทบยาวนานต่อธรณีวิทยาของโลก เนื่องจากพวกมันเฉื่อยและย่อยสลายยาก ผลที่ตามมาคือเมื่อพลาสติกทิ้งขยะในภูมิประเทศ พลาสติกเหล่านั้นจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของดิน มักจะลงเอยที่ทะเลและถูกกินโดยแพลงก์ตอน ปลา และนกทะเล พลาสติกสามารถเดินทางได้หลายพันไมล์ ติดอยู่ใน "ขยะในมหาสมุทรขนาดใหญ่" หรือถูกพัดพามาเกยหาดที่อยู่ไกลออกไปในที่สุด พลาสติกสามารถจมลงสู่ก้นทะเลได้ในที่สุด และกลายเป็นส่วนหนึ่งของชั้นดินในอนาคต การเพิ่มขึ้นของ พลาสติก ตั้งแต่กลางศตวรรษที่ 20 เป็นทั้งองค์ประกอบทางวัตถุของชีวิตสมัยใหม่และในฐานะมลพิษต่อสิ่งแวดล้อมที่เพิ่มมากขึ้น ได้รับการอธิบายอย่างกว้างขวาง การกระจายตัวของพวกมันทั้งในดินแดนบนบกและในทะเลบ่งชี้ว่าพวกมันเป็นตัวบ่งชี้ทางธรณีวิทยาที่สำคัญของแอนโทรโพซีน ซึ่งเป็นส่วนประกอบของชั้นที่โดดเด่น "พลาสติกจะยังคงถูกป้อนเข้าสู่วัฏจักรของตะกอนต่อไปอีกนับพันปีข้างหน้า เนื่องจากร้านค้าชั่วคราว สถานที่ฝังกลบ ถูกกัดเซาะ พลาสติกช่วยให้สามารถแก้ไขเวลาได้ดีภายในการทับถมของ Anthropocene ผ่านการพัฒนาประเภทต่างๆ และผ่านสิ่งประดิษฐ์ ที่เรียกว่า "เทคโนฟอสซิล" พวกมันถูกหล่อหลอมขึ้นมา และพวกมันจำนวนมากอาจมีศักยภาพในการเก็บรักษาในระยะยาวเมื่อฝังอยู่ในชั้น