ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 และต้นทศวรรษที่ 1990 จีนพยายามทำให้เงินหยวนแปลงสภาพได้มากขึ้น ด้วยการใช้ศูนย์สวอป ในที่สุดอัตราแลกเปลี่ยนก็มาถึงระดับที่สูงกว่า 8 เยน/1 ดอลลาร์สหรัฐฯ ในปี 1994 และ FEC ก็ยุติลง มันอยู่เหนือ 8 ดอลลาร์/1 ดอลลาร์จนถึงปี 2548 เมื่อหมุดเ เงินหยวน ต่อดอลลาร์คลายลงและได้รับอนุญาตให้แข็งค่าขึ้น ในปี 2013 เงินหยวนสามารถแปลงได้ในบัญชีกระแสรายวันแต่ไม่สามารถแปลงเป็นบัญชีทุนได้ เป้าหมายสูงสุดคือการทำให้เงินหยวนแปลงสภาพได้อย่างเต็มที่ อย่างไรก็ตาม ส่วนหนึ่งเพื่อตอบสนองต่อวิกฤตการเงินในเอเชียในปี 1998 จีนมีความกังวลว่าระบบการเงินของจีนจะไม่สามารถจัดการกับการเคลื่อนย้ายข้ามพรมแดนอย่างรวดเร็วของเงินร้อนได้และเป็นผลให้ในปี 2012 สกุลเงินดังกล่าว ซื้อขายในวงแคบที่กำหนดโดยรัฐบาลกลางจีน หลังจากการทำให้เงินหยวนเป็นสากลเมื่อวันที่ 30 พฤศจิกายน 2558 IMF ได้ลงมติกำหนดให้เงิน หยวนเป็นหนึ่งในสกุลเงินหลักของโลกหลายสกุล ซึ่งรวมเงินดังกล่าวไว้ในตะกร้าสิทธิพิเศษในการถอนเงิน เงินหยวนกลายเป็นสกุลเงินตลาดเกิดใหม่สกุลแรกที่รวมอยู่ในตะกร้า SDR ของ IMF เมื่อวันที่ 1 ตุลาคม 2016 สกุลเงินหลักอื่นๆ ของโลก ได้แก่ ดอลลาร์ยูโรสเตอร์ลิงและเยน