เนื่องจากการเย็นตัวและทำลาย ชั้นบรรยากาศส่วนใหญ่ ทั้งที่เริ่มต้นจากการก่อตัวครั้งแรก พื้นผิวดวงจันทร์จึงถูกหล่อหลอมด้วยเหตุการณ์การชน ขนาดใหญ่ และเหตุการณ์เล็กๆ มากมาย ก่อตัวเป็นภูมิประเทศที่มีหลุมอุกกาบาตทุกยุคทุกสมัย มาเรียจันทรคติที่โดดเด่นเกิดจากการปะทุของภูเขาไฟ ภูเขาไฟที่ยังคุกรุ่นจนถึง 1.2 พันล้านปีก่อน หินบะซอลต์ของดวงจันทร์ส่วนใหญ่ปะทุขึ้นในช่วงยุคอิมเบรียน เมื่อ 3.3–3.7 พันล้านปีก่อน แม้ว่าบางก้อนมีอายุเพียง 1.2 พันล้านปี และบางก้อนมีอายุถึง 4.2 พันล้านปี มีคำอธิบายที่แตกต่างกันสำหรับสาเหตุที่อยู่เบื้องหลังการปะทุของหินบะซอลต์แมร์ สาเหตุของการกระจายของที่ราบสูงทางจันทรคติในด้านไกลยังไม่เป็นที่เข้าใจ คำอธิบายหนึ่งชี้ให้เห็นว่าอุกกาบาต ขนาดใหญ่ พุ่งชน ดวงจันทร์ ในช่วงต้นประวัติศาสตร์ ทิ้งหลุมอุกกาบาตขนาดใหญ่ซึ่งตอนนั้นเต็มไปด้วยลาวา คำอธิบายอื่น ๆ แนะนำกระบวนการของภูเขาไฟบนดวงจันทร์ ดวงจันทร์เป็นทรงรีที่ด้านเล็กน้อยมากเนื่องจากการยืดตัวของน้ำขึ้นน้ำลง โดยแกนด้านยาวของมันเคลื่อนตัวไป 30° จากพื้นโลก เนื่องจากความผิดปกติของแรงโน้มถ่วงจากแอ่งกระทบ รูปร่างของมันยาวกว่าแรงน้ำขึ้นน้ำลงในปัจจุบัน "ส่วนนูนของซากดึกดำบรรพ์" นี้บ่งชี้ว่าดวงจันทร์แข็งตัวเมื่อโคจรรอบโลกในระยะครึ่งหนึ่งของระยะทางปัจจุบันและตอนนี้มันเย็นเกินไปที่รูปร่างของดวงจันทร์จะปรับให้เข้ากับวงโคจรของมันได้