โรคกระดูกพรุนประเภทที่ 1 เกิดขึ้นในกลุ่มย่อยของสตรีวัยหมดระดู ซึ่งมักมีอายุตั้งแต่ 50 ถึง 65 ปี เนื่องจากการขาดฮอร์โมนเอสโตรเจนและการสลายของกระดูก trabecular ที่เป็นผลตามมา รูปแบบการแตกหักของผู้หญิงชุดนี้ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับกระดูกสันหลังและข้อมือ กระดูกพรุน ไม่มีหลักฐานว่าการสูญเสียกระดูกหลังวัยหมดระดูทำให้เกิดอาการใด ๆ ดังนั้นการสูญเสียมวลกระดูกที่เพิ่มขึ้นจึงถูกเรียกว่า โรคระบาดเงียบ หรือ ขโมยเงียบ การเจ็บป่วยเกิดขึ้นจากประเภทของกระดูกหักที่คงอยู่